Συμεών Βασίλιεβιτς Βολτσκόβ (1919-2003) - μια λαμπρή προσωπικότητα στον τομέα της Τέχνης και των Γραμμάτων της Κύπρου, που άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα στα καλλιτεχνικά Δρώμενα της Κύπρου. Με γενέτειρα την Ουκρανία, Ρώσσος στην καταγωγή, ο καλλιτέχνης  έζησε μόνιμα τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής του στην Κύπρο. Εδώ έγινε επιφανής και ευρύτερα αναγνωρισμένος ζωγράφος. Με το νησί, το οποίο επισκέφθηκε για πρώτη φορά το 1968, τον συνδέουν πρωτίστως τα δεσμά της οικογένειας, αφού η κόρη του Λάρα παντρεύτηκε τον γνωστό κύπριο αρχιτέκτονα Μάρκο Παρτζίλη. Η πρώτη του ατομική έκθεση ζωγραφικής, η οποία αποτελούσε καρπό  σκληρής δουλειάς ενός ερευνητή-οδοιπόρου, γνήσιου τέκνου της φύσης, προικισμένου με ζωγραφικό ταλέντο, έγινε το 1969 στην Αμμόχωστο, μετά από εξάμηνη παραμονή του στην Κύπρο.  Η μεγάλη επιτυχία αυτής της έκθεσης υπήρξε αφετηρία για πιο στενούς δεσμούς του καλλιτέχνη με τη Μεγαλόνησο.

​

Το ελληνικό πνεύμα ο καλλιτέχνης το λάτρευε ανέκαθεν, πρώτα στη Μούσα του, την πολυαγαπημένη του σύζυγο Κατερίνα, μια απαράμιλλης ομορφιάς Ελληνοπούλα, γεννημένη στη Ρωσσία.  Κι αργότερα ακόμα πιο πολύ, αφού γνώρισε από κοντά την Κύπρο, όπου η κάθε πέτρα αποπνέει πλούσια ιστορία του Ελληνισμού, μια Ιστορία που μαρτυρεί στενούς πολιτισμικούς δεσμούς όχι μόνο με την Ελλάδα αλλά και με τη Ρωσσία.

​

Αυτές τις αμφίδρομες πολιτιστικές σχέσεις των δυο χωρών, της Κύπρου και της Ρωσσίας, κλήθηκε ο καλλιτέχνης να επισφραγίσει τελικά με τη ζωή του και το έργο του, ως Φιλέλληνας και λάτρης της Κύπρου. Ως ζωγράφος, κατόρθωσε να παντρέψει στο δημιουργικό του έργο στοιχεία και των δυο πολιτισμών, διεισδύοντας στο μυστήριο των λαμπρών χρωμάτων του κυπριακού τοπίου, λουσμένου στο άπλετο μεσογειακό φως, και να τα αποδώσει με τη μαστορική του πινελιά στις γεμάτες ποίηση και ρομαντική διάθεση ελαιογραφίες του. Το μαρτυρεί η μεγάλη και εξαιρετικά αντιπροσωπευτική σειρά πινάκων του με τίτλο Κυπριακή εποποιία, στην οποία αφιέρωσε τα πιο ώριμα χρόνια της δημιουργικής του ζωής, χρόνια, που στέφτηκαν με μεγάλη επιτυχία και του έφεραν την ευρύτερη αναγνώριση.

​

Ήταν τελειόφοιτος της Ανωτάτης Ναυτικής Σχολής της Σεβαστούπολης, όταν γνώρισε την Κατερίνα. Θυσίασε το όνειρό του να γίνει καπετάνιος και την ακολούθησε στη Μόσχα, όπου αυτή φοιτούσε. Το 1939, μετά από λίγους μήνες, παντρεύτηκαν κι έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ, παρά μόνο το 1941, όταν ξεκίνησε ο Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος ενάντια στην εισβολή των ορδών του Χίτλερ και ο Συμεών κλήθηκε από τη μοίρα ν’ αφήσει την οικογενειακή ευτυχία του και τον μόλις 12 μηνών γιο του Βλαδίμηρο, για να φύγει στον πόλεμο, όπου υπηρέτησε επάξια ως αξιωματικός, που βραβεύτηκε αργότερα με επαίνους και μετάλλια, μέχρι το 1944, οπότε, βαριά πληγωμένος, επιστρέφει στο σπίτι  ενωρίτερα.

Λάτρης της θάλασσας, όμως, παρέμεινε για πάντα και την αγάπη του αυτή την εξέφραζε πλέον ως θαλασσογράφος και όχι ως θαλασσοπόρος, γιατί τις σπουδές του στην Ανώτατη Ναυτική Σχολή της Σεβαστούπολης τις άφησε, για να μην χάσει την ευτυχία του, αφού γνώρισε την Κατερίνα, κι ας ήταν τελειόφοιτος και καπετάνιος  στο παρά πέντε. Από πολύ νωρίς ανέδειξε το ξεχωριστό του ταλέντο ως προσωπογράφος, αφού στην εφηβική ηλικία ακόμη κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ νεαρών ταλέντων, παρουσιάζοντας εκεί το πορτρέτο του μεγάλου Ρώσσου ποιητή Αλεξάντερ Πούσκιν, που υπήρξε θεμελιωτής της σύγχρονης Ρωσσικής Γλώσσας και η χώρα του εκείνη τη χρονιά (1937) μνημόνευε το όνομά του με ευκαιρία της μεγάλης επετείου - 100 χρόνια από τον θάνατό του.

​

Μετά τον πόλεμο ο Συμεών Βολτσκόβ εργάζεται και ταυτόχρονα φοιτά στο Ινστιτούτο Υφαντουργίας στον κλάδο της Ζωγραφικής. Το 1945 αποκτά το δεύτερο παιδί του – την κόρη Λάρα, που από τα εφηβικά της χρόνια και μετά γίνεται η Μούσα του στη ζωγραφική, με αποτέλεσμα σήμερα να υπάρχουν πάνω από 10 πορτρέτα της στην κληρονομιά του ζωγράφου. Από το 1952 δουλεύει, ως επαγγελματίας πλέον ζωγράφος, στο Καλλιτεχνικό Ίδρυμα της Ρωσσικής Ομοσπονδίας, απ’ όπου, ανάμεσα σε άλλες παραγγελίες για πίνακες, παίρνει παραγγελίες για etalon, δηλαδή, πιστά αντίγραφα  κάποιων  αριστουργημάτων της Πινακοθήκης Τρετιακόφ. Τα τελευταία χρόνια, προτού έρθει στην Κύπρο με την αγαπημένη του σύζυγο Κατερίνα, για να ζήσουν κοντά στην κόρη τους και την οικογένεια της, δούλεψε στο Τμήμα μνημειακής Τέχνης. Αυτό το προφίλ της δουλειάς ήταν ιδιαίτερα κουραστικό και επί πλέον τον κρατούσε μακριά από τη δημιουργική του εξέλιξη. Νέο κεφάλαιο στη δημιουργική του ζωή ξεκινά με το πρώτο του ταξίδι στην Κύπρο, το 1968.

​

Εδώ, μακριά από τις καθημερινές έγνοιες, αναδιπλώνεται το δημιουργικό του ταλέντο. Εδώ έγινε Κύπριος πολίτης και εξέδωσε τις ποιητικές του συλλογές, εδώ δούλεψε σκληρά ως δημιουργός και γεύτηκε τη δόξα ενός καταξιωμένου ζωγράφου, το έργο του οποίου έχαιρε πάντα της πιο αξιόλογης κριτικής και της ευρύτερης αποδοχής του κοινού. Το θέμα της Κύπρου, την ομορφιά της οποίας λάτρεψε στον ίδιο βαθμό, όπως τη φύση της πατρίδας του Ρωσσίας, αποτυπώνεται σε μια μεγάλη σειρά πινάκων, που τιτλοφόρησε Κυπριακή εποποιία. Ως μάστορας θαλασσογράφος, μπόρεσε να αφήσει πίσω του έργα αριστουργηματικά, που σχετίζονται με θαλασσογραφίες και που αφ’ ενός, αναδεικνύουν το πηγαίο ταλέντο του ζωγράφου, και αφ’ ετέρου, απαθανατίζουν το ιστορικό τοπίο του νησιού με ξεχωριστό ρομαντικό τρόπο.

Ο Συμεών Βολτσκόβ υπήρξε μέλος του ΕΚΑΤΕ (Επιμελητήριο Καλών Τεχνών Κύπρου) και μέλος του Παγκύπριου Συνδέσμου Λογοτεχνών, αφού από το 1988 ζούσε πια μόνιμα με την οικογένεια του στην Κύπρο. Για 33 χρόνια, από το 1968 έως το τέλος της ζωής του, ήταν αφοσιωμένος στο θέμα «Κύπρος». Ο καρπός της πολύμοχθης δουλειάς του καλλιτέχνη παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές του εκθέσεις στην Κύπρο και την Ελλάδα. Ως μέλος του ΕΚΑΤΕ, αληθινός πρέσβης της ρωσσικής κουλτούρας, «πατριάρχης της Ρωσσικής Σχολής της Ρεαλιστικής Ζωγραφικής» όπως τον αποκαλούσαν οι εκπρόσωποι της Ρωσσικής Πρεσβείας, συμμετείχε επίσης σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις του ΕΚΑΤΕ, αλλά και σ’ εκείνες των Κυπρίων αποφοίτων των Σχολών Καλών Τεχνών της Ρωσσίας. Έργα του βρίσκονται στη Βουλή Αντιπροσώπων, στο Προεδρικό Μέγαρο, στην Αρχιεπισκοπή, στην Πινακοθήκη του Ιδρύματος Μακαρίου Γ΄, στο Μουσείο Σύγχρονης Κυπριακής Τέχνης, στη Ρωσσική και την Ελληνική Πρεσβεία στην Κύπρο και διάφορες ιδιωτικές συλλογές. Ωστόσο, η μεγαλύτερη συλλογή έργων του ζωγράφου δεν βρίσκεται ακόμη σε μόνιμη έκθεση.